25 Years of Witnessing to the Word in Thailand 141 ชีวิตใหม่ และความหวัง โดยนางเพชรตะวัน ชารี ปีพ.ศ. 2541 เป็นปีที่เลวร้ำยที่สุดในชีวิตเมื่อฉันรู้ว่ำตนเองติดเชื้อเอชไอ วี ทั้งกลัว ตกใจ คิดอะไรไม่ออก ร้องไห้ เสียใจ จนคิดถึงอยำกจะฆ่ำตัวตำย เพรำะคิดว่ำเป็นโรคนี้แล้วไม่หำย ตำยอย่ำงเดียว อีกทั้งกลัวคนในสังคมจะ รังเกียจ ไม่อยำกเข้ำใกล้ ตอนนั้นไม่กล้ำแม้จะออกจำกบ้ำนเป็นเวลำ 4 เดือน เต็มๆ สำมีก็ป่วยหนัก มีลูกชำย 2 คนที่ต้องดูแล คนโตอำยุ 4 ปี คนเล็กอำยุได้ 4 เดือน หมอบอกว่ำไม่ให้ลูกดื่มนมแม่ ลูกร้องไห้ทุกวัน ไม่มีเงินซื้อนมให้ลูก ฉันไม้รู้ว่ำจะทำอย่ำงไรดี
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ0MTI=